درباره بهدین اروند

علائق، فعالیت‌ها، مسیرهای رفته و نرفته و سرک کشیدن‌هایی از این دست

امبرتو اکو، نویسنده و پژوهشگر ایتالیایی در مصاحبه‌ای اقرار می‌کرد که جانفرساترین بخش ادبیات برای وی نوشتن نامه‌ای برای مدیر مدرسه‌ی فرزندش بوده. و حدس می‌زنید سخت‌ترین قسمت این شکنجه کدام بخش بوده: معرفی خود در ابتدای نامه. من هیچ‌گاه با قلم و اندیشه‌ی امبرتو اکو ارتباط نگرفتم. شرقی‌پسند، سختی کشیده، زودرنج و عجولم و اشرافیت جاری در نگاه یک ایتالیایی را که بیشتر از نویسندگان فرانسوی انتظار می‌رود درنمی‌یافتم. اما سختی نوشتن یک خودنوشت را تا استخوان قلم درک می‌کنم. در روزگاری به سر می‌بریم که ادعا، کالای ارزانی است و از منم گفتن، درافتادن به گنده‌گوزی. قهرمانی رشید یا معشوقی زیبا نبوده‌ام و به نظرم الباقی روزگار تعریف ندارد. دوستانی که مرا می‌شناسند می‌دانند که چه رفیق به درد نخوری هستم و دیگرانی که نمی‌شناسند بهتر. اما خودم را مجاب می‌کنم که پروفایل، شناسه‌ی راستی است. پس فهرستی بر حسب تاریخ از علایق، فعالیت‌ها و زمینه‌های سرک کشیدن خود را با شما به اشتراک می‌گذارم.

من بهدین اروند هستم؛ متولد 1370. پدر و مادرم لری، لکی و کردی به من آموختند و مهاجرت عربی. پیش از شعر، نویسنده بودم و پیش از هر دو لجباز. اما به پای دلم وارد این معرکه شده‌ام. زبان فارسی را به جان گرامی دارم و به یمن ادبیات، خوبانی از سراسر ایرانِ فرهنگی شناخته‌ام. زیر علم خود، هواخواه دوستان و آرزومندم بر گورم کنار نامم بنویسند:«نامت چه بود زخمی امیدوار من» زیاده عرضی نیست.

---

• Soundcloud
• LinkedIn
• Pinterest
• X
• YouTube
• Link